หวั่นกลัว, หวั่นเกรง หมายถึง ก. หวั่นวิตกไปเอง, นึกกลัวไปเอง.
ก. หวั่นวิตกไปเอง, นึกกลัวไปเอง.
ก. มีความรู้สึกพรั่นใจไปเอง, มีอาการกริ่งเกรงไป.
ก. มีความรู้สึกกังวลใจ.
ก. พรั่นกลัว, สะดุ้งกลัว, หวาดหวั่น ก็ว่า.
ก. สั่นสะเทือน, โอนเอน, เช่น จิตใจหวั่นไหวไปตามอารมณ์,ครั่นคร้าม เช่น ไม่หวั่นไหวต่อภยันตรายใด ๆ. ว. อาการที่สั่นสะเทือนมาก (ใช้แก่เสียง) เช่น เสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
น. ชีวิต, ดวงวิญญาณ. (ช.).
ดู หัว ๑.